άγνωστες πόλεις!

πάνε μερικά χρόνια που έχω ξεμείνει σ'αυτή τη γνωστή πια πόλη.

το σκέφτηκα χθες βράδυ. 

γιατί κυκλοφορώ πλέον σαν σκιά και σπάνια?

γιατί δεν παρατηρώ τίποτα γύρω μου, παρά μόνο τον εαυτό μου να προχωρά σκυφτός?

που πήγαν οι άλλοι? που πήγαν όλα?

τα σκέφτηκα όλα χθες βράδυ.
υπάρχω μόνο για τις άγνωστες πόλεις.

ζω μόνο γι'αυτές. 

μόνο σ'αυτές έχω ζήσει αληθινά.

όσοι με κοίταξαν ευθεία στα μάτια, σε άγνωστες πόλεις τους συνάντησα.

κι αν ανακάλυψα τις πραγματικές ανθρώπινες αισθήσεις μου, εκεί με περίμεναν.

είναι ωραίες οι άγνωστες πόλεις.

να τριγυρνάς μέσα τους και να τις ανακαλύπτεις.
να σηκώνεις σκόνη και να τις σκουπίζεις.

και ευτυχώς είναι πολλές! αμέτρητες! άγνωστες μέχρι να γίνουν γνωστές.

και μετά..

όπως σε κάθε τέλος..

βγάζεις μια φωτογραφία αναμνηστική , λες..εις το επανιδείν

και βάζεις πλώρη για την επόμενη.. 

το σκέφτηκα χθες βράδυ.

το βρήκα επιτέλους το λάθος.

είμαι φτιαγμένος για ν'ανακαλύπτω.

τι διάολο.. κόλλησα εδώ?

σάπισα και είναι λογικό.

ξέρω εγώ.

τα σκέφτηκα όλα.

πρέπει να ετοιμάσω βαλίτσες.

σελιδοδείκτης

μπαίνω μέσα σου και σε σημαδεύω.
σου δείχνω που σταματώ κάθε φορά και που αρχίζω.
σε φυλλομετρώ.
σε διαχωρίζω..σε καταμερίζω..

κι αν υπογραμμίζω που και που, είναι σαν να σου κλείνω το μάτι. τι θα κρατήσω από σένα, όταν θα θελήσω  να σε πετάξω.
και δεν θα βρεις ούτε ένα τσάκισμα στις σελίδες σου. όχι πως δεν μου αρέσει να τσακίζω, μα δεν θέλω να καταλάβεις ποτέ ότι το κάνω γιατί φοβάμαι μην χαθώ μέσα στο όλο σου.