όταν δεν βάζω τίτλο.

Γράψε για εμάς στο blog σου.
Για μας? ποιους εμάς? πόσο εμάς?
Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Γράψε για την περιέργειά μας. Για την αποτυχία που αγαπάμε τόσο πολύ κι οι δυο μας.
Και γιατί δεν γράφεις εσύ στο δικό σου blog? Σύντομη ήταν η ιστορία μας. Δεν θα σου πάρει περισσότερο από 3 λεπτά.
Εσύ το ξεκίνησες όλο αυτό. Εσύ σκόνταψες πρώτος πάνω στις σκέψεις μου. Σ'αυτήν την ιστορία εγώ είμαι το Π και συ είσαι το Μ. Πόσο ειρωνικό μου φαίνεται που ανταλλάξαμε αρχικά. Πριν και Μετά.
Είναι αλήθεια. Παρακολουθούσα τις αναρτήσεις σου, την ζωή σου όπως την κατέγραφες στην blogoσφαιρα. Το πρόγραμμά σου, με τις σημαντικές ελλείψεις του όμως. Μα αργότερα κατάλαβα πως έκανες κι εσύ το ίδιο.
Το ίδιο ακριβώς έκανα, αλλά έπομαι χρονικά. Έζησες περισσότερες μέρες δικές μου.
Και γι' αυτό ζήτησες να συναντηθούμε. Μα εσύ δεν ήθελες να μάθεις τις προηγούμενες μέρες μου. Ήθελες να καθίσουμε ο ένας απέναντι από τον άλλο, στον ίδιο χώρο, χωρίς να μιλάμε.
Αυτά που είχαμε να πούμε, τα διαβάσαμε και τα γράψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Είναι φορές που τα πράγματα φτάνουν σε ένα σημείο που δεν μένει παρά να ικανοποιηθεί και η αίσθηση της όρασης. Ήθελα να κοιταχτούμε για λίγη ώρα. Ήθελα να δω πώς ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου, πώς κοιτάζεις, πώς βολεύεσαι στην καρέκλα, τον τρόπο που κρατάς το τσιγάρο σου.
Και βρήκα εξαιρετική την ιδέα σου. Ήθελα να σ'ακούσω να παραγγέλνεις τον καφέ σου, να παρατηρήσω πώς καταπίνεις κι πώς ξεφυσάς τον καπνό, πώς μιλάς στο τηλέφωνο και πώς χαμογελάς ανεπαίσθητα στον σερβιτόρο.
Σε διπλανά τραπέζια λοιπόν.
Ναι. Σε διπλανά τραπέζια. Στον ίδιο χώρο. Δύο σύμπαντα.
Ξέρω τι θα πεις τώρα.
Τι?
Πως μια τέτοια γυναίκα σαν κι έμενα ψάχνεις.
Περίπου. Μιά τέτοια γυναίκα σαν κι εσένα θα ψάχνω για πάντα. Μια τέτοια γυναίκα σαν κι εσένα, δεν θα ήθελα πότε μου να βρω. Δεν νομίζω πως θα άντεχα για πολύ το οριστικό τέλος αυτής της αναζήτησης.
Να μην σταματήσεις την αναζήτηση τότε.Μπορεί και να είμαι αυτή που ήθελες από πάντα, μα δεν θα ήσουν πρόθυμος να με κουβαλήσεις στο διηνεκές. Και αν είναι αλήθεια πως θα ήθελα να σου δωθώ, δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς να σου πω πρώτα όλη την ιστορία μου.
Και φυσικά αρνείσαι να μου την πεις.
Προς το παρόν. Όχι για πάντα. Κάνω αυτό που μου ζητάς. Εσένα σου αρέσει να κοιτάζεις με τις ώρες έναν καθαρό ορίζοντα. Εμένα..
..Εσένα σου αρέσει να χορεύεις μέσα στην ομίχλη..

The dark alley – Photography by Kimera Jam