ο ανιψιός Μου

"..η μαμά είπε πως είσαι μεγάλος και δεν μπορείς να παίζεις μαζί μου συνέχεια!
εσύ όμως δεν είσαι μεγάλος!! οι μεγάλοι είναι γκρι.
ποτέ δεν παίζουν μαζί μου..
εμείς είμαστε φίλοι!
να σε λέω Παντελή?
η μαμά είπε να σε λέω θείο ή νονό.
θείε Παντελή, σου το λέω για να το ξέρεις, εσύ δεν είσαι γκρι.
Πάμε να παίξουμε?"


{ Μοιάζει να είναι τέλεια συντονισμένος με τα συναισθήματα των μεγάλων κι ας μην καταλαβαίνει ακόμη τη βεβαιότητα του χρόνου.
Κι όταν του λέω όχι, με κοιτάζει με δυο μάτια ορθάνοιχτα, μαύρες σφαίρες-άσφαιρες.
Πυροβολεί την ψυχή μου με άσφαιρα, μα τα άσφαιρα ξέρω πως δεν πονάνε.
πονάνε?}


"πάμε να παίξουμε!
πάμε.. μέχρι να.. γίνει βράδυ!"