εμείς οι ωραίοι

κουράσατε..
μας στερήσατε το οξυγόνο..
ή μάλλον σας το χαρίσαμε.

αντί να ομορφύνουμε την πλάση γύρω μας, πετάξαμε λευκή πετσέτα.
σας χαρίσαμε όλο το ζωτικό χώρο και πλέον περπατάμε και γλιστράμε στα ξερατά σας.
οι ευγενικές ψυχές δεν κάνουν έτσι. δεν παραδίδουν την ομορφιά στα σκατά.
υπόλογοι.


Αφήσαμε τους κακοβαλμένους ως μόνη επιλογή.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως..   α τιμήσαμε έναντι του όποιου ερωτικού υποκειμένου.
Πως καταδικάσαμε τον έρωτα σε αναγκαστική συνεύρεση μονάχα με δίποδα υποόντα.
Ας πούμε πως βοηθήσαμε με την απουσία μας σε ένα προαποφασισμένο ταίριασμα.
Ας πούμε πως κανείς δεν αναγκάζει κανέναν. 
Ούτε η ανάγκη.


Αν κάτι μισούσε από πάντα, ήταν να εξηγεί. 
Να εξηγεί γιατί δεν..
Και για να μην εξηγεί, παντρεύτηκε την απουσία.

Εμείς οι ωραίες ψυχές,
οι απούσες! 
οι υπόλογες!

για λίγο

ελάτε..
μην τρομάζετε από τέτοια σπάνια ξεσπάσματα.
δεν κινδυνεύετε

εσείς που βάζετε τα λόγια μου στο αριθμητήρι,
εσείς που τα υπολογίζετε δυο τρεις φορές μην και κάνετε κανένα λάθος στο συμπέρασμα (σας),
εσείς που ψάχνετε να δείτε πόσο μετρούν κι αν θα σας κοστίσουν λίγο παραπάνω,

κι ύστερα συγκρίνετε, τρώγεστε, φαγουρίζεστε..
ελάτε τώρα..
δεν κινδυνεύετε καθόλου και το ξέρετε.
είναι γιατί γνωρίζετε καλά, από πρώτο χέρι, πως εγώ...

εγώ..
εγώ.

ΕΓΩ τις στρογγυλοποιήσεις μου τις έκανα προς τα κάτω.
Αράξτε πίσω "ισάξιοι".
Ακουμπήστε το όπλο παρά πόδα.
Μα μη με πιστέψετε ποτέ, όταν σας μιλώ και κοιτώ αλλού...
δεν σας κερδίζω μόνο στα σημεία.