ένα φλιτζάνι τσάι

η Muriel στη σελίδα 96 μας προσφέρει ένα φλιτζάνι τσάι:

"Ναι, το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ της κενότητας, οι χαμένες ψυχές θρηνούν την ομορφιά, η ασημαντότητα μας περικυκλώνει. Ας πιούμε λοιπόν ένα φλιτζάνι τσάι. 
Σιωπή, ακούμε το φύσημα του αγέρα, τα φθινοπωρινά φύλλα θροΐζουν και παρασέρνονται από τον άνεμο, ο γάτος κοιμάται λουσμένος σ' ένα ζεστό φως. 
Και σε κάθε γουλιά μετουσιώνεται ο χρόνος."

κι εσύ που είσαι χαοτική μέσα σου, κενή και υπερπλήρης ταυτόχρονα, να μην το πολυσκέφτεσαι, να πάψεις να το ζορίζεις. Ο κόσμος όλος λειτουργεί σαν και σένα. Παρατήρησέ τον.
Την μια στιγμή ωρύονται, μετά τους βλέπεις να κοιμούνται.
Ο κόσμος προχωράει, καίγεται, ξαναγεννιέται.
Ένα αέναο κενό και μια πληρότητα.
Και ξανά από την αρχή.
Και συ ακόμα προσπαθείς να συμμαζέψεις το "χάος"?

Στην καμπή του χρόνου

Τι συνέβη τότε (πότε;), στην καμπή του χρόνου και άλλαξε πορεία ξαφνικά?
Και έστριψε και γύρισε την πλάτη, φορώντας έναν ρόλο που δεν του πήγαινε καθόλου..
Ποιοι του στραμπούληξαν το μυαλό και αν την ψυχή πήραν τα σκάγια, νομίζω πως σήμερα όλοι πια το υποπτεύονται.
Κι αν είχε παράπονα.. πολλά..


Δεν τον λύγισαν ποτέ οι λέξεις. Ούτε η "μικροπρέπεια", ούτε η "αθλιότητα".. όχι τέτοιου είδους λέξεις.
Και σίγουρο ήταν πάντα, πως δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει  -κι αυτός- μια ιστορία που επινόησαν οι άλλοι.
Εκεί λοιπόν, στην καμπή του χρόνου και λίγο πριν "συνθηκολογήσει", σιχτίρισε για τελευταία φορά τις ιστορίες που επινοήσατε!
Τον υποτιθέμενο έρωτα που επινοήσατε. Τις σχέσεις σας, τις ζωές σας. Όλα τα επινοήσατε.
Και ούρλιαζε.. πως.. είστε.. μονάχα..  Μια Ιστορία Που Επινοήσατε.  Μόνο αυτό.


Κι ήταν εκείνη η στιγμή στην καμπή του χρόνου, τότε (πότε;) που αποφάσισε πως έπρεπε να τον λυγίσουν οι λέξεις. Άλλου είδους λέξεις.
Τέσσερις λέξεις. Χρονοβόρες.
Κάθε μία του κόστισε ζωή. Τη ζωή που φανταζόταν.
Όλες μαζί του πρόσφεραν μια ζωή. Τη ζωή που δεν πρέπει να χάνεται.
Τέσσερις λέξεις γένους θηλυκού  -σιγά την έκπληξη!- προσδιορισμένες να πνίξουν για τα καλά το υποσυνείδητο, ορκισμένες να παίξουν με τις αισθήσεις.

Μια εξαρθρωμένη μαριονέτα που απαλλάχθηκε οριστικά από εκλεκτισμούς και ελιτισμούς.

Τέσσερις λέξεις σε σειρά. Μοναξιά, επιθυμία, συντροφιά, συμβιβασμός.
Θα πείτε τώρα πως ο συμβιβασμός δεν είναι..γυναίκα.
Η συντροφιά όμως είναι.
Και δεν υπάρχει συντροφιά χωρίς συμβιβασμούς, θα ξαναπείτε!
Σωστά τα λέτε.

Και μιας και οι απαντήσεις και τα συμπεράσματα είναι τόσο εύκολα σε αυτή τη μεριά της καμπής του χρόνου, τότε σίγουρα θα μπορούσατε να απαντήσετε και τι σκότωσαν αυτές οι τέσσερις λέξεις!
Ή και όχι.

Ο Ζαν μαρί είχε πει παλιότερα πως "οι λέξεις σκοτώνουν τον έρωτα. Αυτόν που λίγοι ένιωσαν, κάποιοι τον συνάντησαν για 3 δευτερόλεπτα, φευγαλέα... και όλοι οι άλλοι τον απαξίωσαν γιατί τον μπέρδεψαν με άλλον!.
Με το μπαρδόν τυφλοί μου αγαπημένοι!
Οι λέξεις σαν τελειώσουν, ο έρωτας θα σάς βρει! 
Και ο έρωτας δεν συμβιβάζεται. γλυκουλίνια μου.
Until then.. Good luck."



σε ένα άλλο σύμπαν
τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά του να χτυπά
τι είναι αυτό που αλλάζει τον ρυθμό και την πορεία
σε ένα άλλο σύμπαν
κάπου εκεί κοντά στην  καμπή..του χρόνου.