η μοίρα κι ο έρωτας. κι ο χρόνος που..

..κι εκείνη να αισθάνεται πως αυτός είναι ο ένας, ο μεγάλος
..κι εκείνος με το τόξο να σημαδεύει απέναντι ένα ρολόι

τα δευτερόλεπτα να περνούν κι αυτός, τόνο με τον τόνο να εξαφανίζεται
κι αυτή να πιστεύει πως μπορεί να υπερπηδήσει τα εμπόδια που της δημιουργεί ο λεπτοδείκτης
τόσο καιρό περίμενε καρτερικά να τον συναντήσει και δεν θα επιτρέψει ο χρόνος ανελέητα να τον εξαφανίσει.
μα κι εκείνος, παρόλο που ξέρει, πάντα προσπαθεί -μάταια- με ένα βέλος το χρόνο να σταματήσει.
κι όποιος λυγίσει.
ένας δρόμος χωρίς διακλαδώσεις.

κι ο χρόνος απερίσπαστος, έχει με σοβαρότερα να ασχοληθεί. δεν σταματά, δεν βγάζει το καπέλο του, δεν υποκλίνεται. αυτά είναι για τις μοίρες και τους έρωτες..