Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Λούπα

Κάποτε ήταν μεγάλη καρδιά. Έδινε απλόχερα, μοίραζε αγάπη.
Μα μίκρυνε με τον καιρό, συρρικνώθηκε τόσο πολύ που έσκασε σαν άστρο πεθαμένο.
Και καθώς πέθαινε, ρουφούσε τα πάντα γύρω.
Τα μάζεψε όλα ξανά πίσω.
Κι αυτά που μοίρασε, μα και τη χαρά των άλλων.
Όλη την ομορφιά του κόσμου κατάπιε. Καταστροφή.

Μια άλλη καρδιά παραδίπλα, έδινε απλόχερα. Μοίραζε, φούσκωνε, μεγάλωνε...

Μια λούπα η ζωή.
Μόνο κάτι φώτα απέμεναν στο βάθος. ταυτόχρονα έντονα και μακρινά.


2 σχόλια: