διόδια

Και είπε ο λύκος: "θα φύγω όποτε το θελήσω εγώ. Όρθιος!"
και χάθηκε μες στο δάσος για να συλλέξει τα τελευταία πολεμοφόδια που θα πρόσφερε στο λυκάκι.

κι αργότερα γύρισε και τους δέχτηκε όλους. έναν-έναν. τους αγάπησε, μα δεν άκουγε κανέναν. ούτε τα παρακάλια, ούτε οι μακαριότητες τον συγκινούσαν. Δυνατός από τη φύση του, στιβαρός, με σταθερή-ξύλινη φωνή έδινε τις τελευταίες συμβουλές.
Δεν δεχόταν την πίκρα τους, δεν έπινε από τα δάκρυα τους.

Τελευταίο άφησε το λυκάκι.
Μάζεψε όση ζωή του είχε απομείνει, σηκώθηκε, στάθηκε όρθιος για τελευταία φορά και έδωσε την τελευταία του οδηγία.
Ποτέ δεν είχε ευχηθεί κάτι στη μέχρι τώρα ζωή του, τίποτα ποτέ δεν απαίτησε. Δεχόταν τη ζωή όπως ερχόταν.
Στη δύση αυτής της στερνής μέρας λοιπόν, έδωσε την πρώτη και τελευταία διαταγή της ζωής του:
"τώρα πλέον θα είσαι εσύ ο λύκος. Εσύ οδηγός της αγέλης. Εμπρός.. ξεκίνα!"

Το λυκάκι τού φίλησε το χέρι για τελευταία φορά. Δεν έσταξε ούτε δάκρυ. Έκανε μεταβολή κι έφυγε.
Μετά από λίγο "έφυγε" και ο κυρ Γιάννης.





σας στέρησε τον θρήνο
σας ανάγκασε να σταθείτε στα πόδια σας

                                     













Για την Ελεάνα που την αγαπάω πολύ.